در همه‌ی نوشته‌هایم رد پایی از "تو" هست...




عاشق شدن را همه بلدند...

روزی میرسد قلبت بتپد برای غریبه ای آشنا

جانت را بدهی برای دیدن نگاه مبهم کسی آنسوی همه دلتنگی ها...

عاشق ماندن را نمیتوان تضمین کرد

حتی اگر قلبی پاره پاره از عشق در سینه داشته باشی... 

چه زیباست که تو تنها نیاز من باشی

چه زیباست که تو تنها نیاز من باشی و

چه عاشقانه است که تو تنها آرزویم باشی و

چه رویایی است این لحظه های ناب عاشقی و

من و همه زیبایی های عاشقانه و رویایی را فقط با تو حس میکنم . . .

میدونی...،شعر هم اگر نگویم...

 

میدونی چرا وقتی گریه میکنی چشمت رو می بندی؟

وقتی میخوای بخندی

وقتی میخوای کسی رو ببوسی

وقتی میخوای تو رویا بری چشمت رو می بندی؟

چون قشنگترین چیزای این دنیا دیدنی نیستند!




 شعر هم اگر نگویم

مرا که هیچ گلی

هم‌نامم نیست ،

و هیچ خیابانی به نامم

چگونه به یاد خواهی آورد؟

 

 

 

شب که می رسد...

شب که می رسد کتاب دلم راورق میزنم و

روزهای بی توبودن راشماره میکنم

ای کاش مثل قاصدک عاشق بودی و

احوال دلم رامی پرسیدی!

 

 

 

 

آخرین حرف تو چیست؟

 

آخرین حرف تو چیست؟

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض

یک طرف خاطره ها!

یک طرف پنجره ها!

در همه آوازها! حرف آخر زیباست!

آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست...

 

 

 

دلم برات تنگ شده....

 

حرف دل خیلیاست...